Verandering van spijs doet eten. Nu we weeral een aantal weken zaken aan het opbouwen waren, is het nu terug tijd om wat te slopen.
Die verdomde puttingsijzers bijvoorbeeld. En één afbeelding zegt meer dan 1000 woorden. Hun staat varieert van heel matig tot ronduit rampzalig. Als je je dan bedenkt dat dit de bevestigingspunten waren van het systeem dat de mast moet rechthouden...
Een andere ontdekking betrof het aantal. Bovendeks telde je er maar 3 langs elke kant. En dit lijkt mij ook vrij gebruikelijk. Maar bij de verwijdering van het interieur, bleek er nog een vierde paar te zijn, waarvan men ooit de toppen van afgezaagd had.
Ommelander heeft geen toilet aan boord. Er is wel een bronzen waterinlaat en lozingsklep aanwezig. Maar omdat de ecologische (en wettelijke) gevoeligheden ivm met het rechtsreeks lozen van menselijke excrementen in kustwateren dermate veranderd zijn, hebben ze geen funktie meer.
Elke opening in de romp is er eentje teveel, dus ook deze kleppen worden verwijderd. Ik hoop dat ik ze ergens intern kan hergebruiken, want het blijven natuurlijk originele onderdelen van Ommelander. En authenticiteits-issues zijn nooit ver weg bij historische jachten. Maar het veiligheidsaspect woog hier zwaarder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten