De voornaamste strukturele schade heeft Ommelander aan bakboordzijde geleden. 16 spanten, hier aangeduid met een rood kruisje, waren rot en gebroken. De kimweger (een horizontale balk, bevestigd over de volle lengte van het jacht) was gebarsten.
Een van de voornaamste boosdoeners kan gevonden worden in een lekkend dek. Zelfs een klein beetje water veroorzaakte al een deftige instroom langs de binnenzijde van de beplanking. Dit deel van de boot stak achter de houten rugleuning van de zitbanken, en de povere verluchting heeft rotverschijnselen in de hand gewerkt. De verzwakte spanten konden de druk niet meer aan, en braken tenslotte.
Ook de puttingijzers hebben hun duit in het zakje gedaan. Deze metalen latten worden tegen de zijkant van het jacht geschroefd om er de verstaging aan te bevestigen. Soms gebeurt dit aan de buitenkant van een boot, soms aan de binnenkant. Deze laatste variant wordt gekozen omwille van esthetische redenen, maar heeft als nadeel dat het notoire deklekken veroorzaakt.
Dit soort aftakeling door verwaarlozing is een klassieker in de doodsoorzaak van houten jachten. Het begin van het einde. Ik heb Ommelander dus net op tijd gevonden, ...of zij mij.
Nu de diagnose vastgesteld is, kan de operatie beginnen. Eerst wordt elke tweede rotte spant rond de koperen klinknagels weggekapt. De eerste rotte spant blijft voorlopig behouden. Moesten we al de spanten in een keer verwijderen, lopen we het risico dat de romp zijn vorm verliest.
Aan de buitenkant wordt de verf afgekrabt om daar de positie van klinknagels te bepalen. Meteen is duidelijk dat de romp van Ommelander nooit vernist, maar altijd geverfd geweest is. De klinknagels steken achter een laag witte "putti", die bij een geverniste afwerking zeer duidelijk zouden afsteken tegen het hout. Men kan dit enkel vermijden door houten pluggen te gebruiken.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten