Ik ken haar alvast niet, en blijkbaar ben ik niet de enige. Want verleden week is de zoektocht naar haar identiteit afgesloten.
Dat ze -voorlopig?- naamloos blijft, is geen drama. Ze werd het gezicht van de 2,6 miljoen immigranten die door de Belgische rederij Red Star Line naar de VS en Canada gebracht werden eind 19de / begin 20ste eeuw.
De zoektocht kadert in de restauratie van de gebouwen van de rederij in Antwerpen, die omgevormd worden tot een museum over immigratie en de Red Star Line.
Wanneer je nu in deze uithoek van het Eilandje wandelt, is het heel moeilijk om het historische karakter van de site te vatten. Niets wijst er op dat deze plek het decor was van zoveel hoop en verwachting, en tegelijkertijd ook van melancholie. De banaliteit van de omgeving en de architectuur botst met de haast epische ondertoon van het verhaal. De intensiteit is niet in verhouding. En ik geloof nooit dat het toekomstige museum het verschil kan maken... Maar alle beetjes helpen, en het is mooi dat dat museum er komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten