Onze eerste theorie, toen we bij de boeg van Ommelander een gang ondekten die veel dikker was dan de rest, hield rekening met een reparatie in het verleden waar men nooit de moeite had gedaan om de nieuwe plank op dikte te schaven.
Bij het afkrabben van de kielgang bleek de verdikking echter een inox-plaat te zijn die men tegen de romp gevezen had. Een vreemde situatie, ... en vreemde situaties aan een boot betekenen meestal moeilijkheden.
Achter de plaat kwam een laag sikkaflex en allerhande afzettingen te voorschijn.
Met het blootleggen van het hout vonden we de reden van de reparatie. Om een of andere reden was de kielgang gebarsten (aan de grond gelopen, strukturele fout in het hout..?). Men had de barsten opgevuld, en er de metalen plaat tegengevezen.
De barsten buiten beschouwing gelaten, was het hout voor de rest in fantastische staat.
De reparatie is niet slecht uitgevoerd, maar het blijft natuurlijk wel een lapmiddel. Wij gaan de gang (voor de helft) verwijderen, en er een nieuwe plank insteken
Deze klinknagel ziet voor het eerst in 70 jaar nog eens het daglicht. En dat het ding nu op pensioen mag, is eerder te wijten aan de barsten in het hout, dan aan de staat van het koper. Wederom blijkt dat Ommelander opgebouwd is uit topmaterialen.
70 jaar is natuurlijk wel een lange tijd, en onwillekeurig probeert een mens zich dan een beeld te vormen van de dag waarop deze klinknagel gestoken is. Wie waren de mannen die Ommelander gebouwd hebben? Waarschijnlijk hadden ze nooit gedacht dat hun creatie 70 jaar later nog zou ronddobberen. Gezien dat in augustus 1939 de actualiteit van de dag beheerst werd door de mogelijkheid van een nieuwe oorlog met Duitsland, hadden ze wel andere gespreksonderwerpen.
