Welles - nietes - welles - nietes...

Met de nakende kroning van Willem-Alexander tot koning van Nederland leert een mens nog iets over het culturele erfgoed van onze noorderburen.

Dat ze een gouden koets hadden, is algemeen geweten. Maar dat die koets ook nog een maritiem zusje heeft, was - voor mij althans - een nieuwtje.

De Koningssloep is gebouwd in 1816-1818 als cadeau voor de koning Willem I. Die heeft de sloep overigens nooit gebruikt, omdat hij zich liever liet zien in een voor die tijd modern stoomjacht.
Ontworpen door Glavimans, gebouwd op de Marinewerf in Rotterdam en voor het laatst gebruikt in 1962 bij het zilveren huwelijk van koningin Juliana en prins Bernhard, maakt de boot nu deel uit van de collectie van het Amsterdamse scheepvaartmuseum.

Iemand met visie en gevoel voor decorum heeft het idee geopperd dat het hoog tijd is om de koningsloep nog eens te gebruiken. En wat een beter excuus dan een koningskroning. Dan heeft zo'n monarchie toch tenminste 1 keer z'n nut kunnen bewijzen.

Helaas, helaas, de burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan vindt dat geen goed idee. Nee, de koningssloep is volgens hem te onstabiel voor het IJ. Iets wat wordt tegengesproken door de geschiedenis, want de boot is op dat water dikwijls genoeg gebruikt. En de sloep verkeert in een te slechte staat. Dat hebben geleerde mensen hem verteld. Experts van het scheepvaartmuseum denken er anders over. 2 weken zou voldoende zijn om het pronkstuk vaarklaar te krijgen.

Zijn ze nu helemaal op hun kop gevallen?

Van een mug nooit een olifant maken, is een stelling die ik graag verdedig. Zelfs met veel overtuiging wanneer de stelling van toepassing is op een situatie van iemand anders.
Maar ik durf ook wel eens in een kramp schieten. Zeker wanneer het een situatie betreft die mij wél aangaat. 

De vraag is nu of 10 km een olifant, dan wel een mug is.

Een paar dagen geleden heeft het flink gestormd in "de Vlaanders". Vooral in Meulebeke en Oosterzele is de schade groot. Windhozen en valwinden hebben tientallen huizen zwaar beschadigd,  6 zijn er onbewoonbaar verklaard en een voetbalkantine is volledig gaan vliegen. Enfin, een regelrechte ramp voor de betrokkenen.

Wanneer je op de kaart een streep trekt van Meulebeke naar Oosterzele, krijg je een mooie horizontale lijn. Ommelander ligt op 10 kilometer ten noorden van die lijn. Voor het zelfde geld had Moeder Natuur die windhoos bovenop mijn schuit gedropt.

Natuurlijk,... er zat nog altijd 10 kilometer tussen en geen 100 meter. Dat zet het al enigzins in perspectief. Maar windhozen zijn ook niet bepaald dagdagelijkse fenomenen. En dan is die 10 kilometer nog altijd véél, véél te weinig.

Ommelander.be

Vanaf vandaag is deze blog bereikbaar met een eigen url: ommelander.be.
Het bekt natuurlijk wel gemakkelijker dan ommelanderdotblogspotdotblabla..

Trouwens, er bestaat nog een ommelander-domeinnaam, eentje met een nederlandse extentie.  Maar die brengt je naar een antiquariaat,  gespecialiseerd in geschiedenis, topografie en literatuur uit de provincies Groningen, Friesland en Drenthe. 
Misschien moest ik maar eens een samenwerking voorstellen. Antiquariaten en oude boten. Er is wel een zeker verband,  ik voel me aangesproken, maar de grote massa gaat me nooit volgen. Oude boeken zijn niet sexy genoeg.

Dju toch.