Grasduinen

Ommelander zag het levenslicht op de jachtwerf Hollandia in Woubrugge bij Alphen aan Den Rijn. Om het verhaal achter Ommelander te kunnen napluizen, vormt haar geboorteplek dan ook een logisch begin.

De werf bestaat nog steeds, maar heeft intussen een andere naam en eigenaar. Een arbeider die 17 jaar op de werf werkte, nam haar in 1989 over van de bouwers van Ommelander, de familie Markx.

Helaas beschikt het huidig bedrijf niet over het archief van de vorige firma. De heren Markx zijn inmiddels niet meer in leven en men twijfelt zelfs of er überhaubt een archief bewaard is gebleven. Da's dus pech hebben.

Ook het verhaal in de andere richting aflopen, lukt niet echt. De vorige eigenaar van Ommelander wist me enkel de naam te geven van de persoon van wie hij de boot kocht. Via het internet, en het nodige geluk, ben ik er nog wel in geslaagd om die persoon te contacteren, maar dat heeft enkel de mededeling opgeleverd dat die "het schip in het water gekocht en verkocht" heeft.
Op mijn vraag van wie hij de boot overgenomen had, kwam nooit een antwoord... Dood spoor nummer 2.

Ik bewandel nog een derde piste. Ommelander is nauw verbonden met de ontstaansgeschiedenis van de "Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers". En de archivaris van die vereniging liet me vandaag weten bereid te zijn om in hun archief naar sporen van Ommelander te zoeken. Ik ben benieuwd wat dat gaat opleveren.

Een raamvertelling

Wie zijn deze mannen, deze scheepsbouwers die Ommelander van een ontwerp op papier tot een driedimensionele realiteit gemaakt hebben? En dat op de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Hebben ze allemaal die oorlog overleefd? Zat er een toekomstig collaborateur tussen, of nét iemand die een rol in het verzet zou spelen? Waarschijnlijker hebben zij en hun families de oorlog gewoon proberen te overleven, dag per dag, zo goed en kwaad als het ging.

Geschiedenis met een kleine "g" loopt hier hand in hand met de "grote" geschiedenis,... zoals dat altijd en met alles het geval is. Maar als tijdscapsule vormt een boot toch wel een klasse apart. Zelden krijgt een, in essentie, inert object zoveel personaliteit toebedeeld als een schip. De afgelopen 71 jaar heeft Ommelander in meer of mindere mate een rol gespeeld in de levens van een heleboel mensen. Ze vormt de rode draad van een raamvertelling.
Brokstukken van dat verhaal kwam in een geel kaftje bij mij terecht met de aankoop: fotokopiëen van het orginele contract en oude foto's, een interview met de oorspronkelijke opdrachtgever en eigenaar uit een jachtclubblad enz.

Nu Ommelander aan een nieuw hoofdstuk begonnen is, wordt het wel eens tijd om die vorige hoofdstukken uit te pluizen.