2 weken voor dat Ommelander uit het water gehaald zou worden in december, werkte de motor perfect. Een week later weigerde hij alle medewerking.
In die zin kwam die winterprik niet eens ongelegen. Er bestaan plekken die veel aangenamer zijn om te sleutelen dan een boot op een winteravond.
Dat die vrieskou uiteindelijk al meer dan 2 maand duurt, is dan weer iets minder opbeurend. Zelfs vanuit opportunistisch oogpunt. De hele verplaatsingsoperatie van de boot werd dus -weeral- uitgesteld, naar maart.
Uiteindelijk blijkt de rechtstreekse aanleiding van de motorpech nog mee te vallen. De gloeibougies hadden hun beste tijd gehad. Maar er zijn vermoedens gerezen dat dat misschien ook wel te zeggen valt voor de ganse motor. Moest dat het geval zijn, dan ben ik op mijn eerste, grote onvoorziene kost gestoten. De praktijk heeft al uitgewezen dat het motortje met zijn 13 pk eigenlijk te licht is voor Ommelander. Veel geld mag je daar toch niet meer insteken. Dus zal het uitkijken worden naar een vervanger.
