De Overtocht (2)

-" En...?"
-" Noppes, Pascal."
-" Godverdomme!... Ik denk dat die waterpomp rot is, Wim."

We hadden een probleempje met de waterkoeling. Bij een jacht dat op motor vaart, zie je bij de achtersteven meestal een uitlaat die water spuwt. Dat is het water dat de motor opgezogen heeft via een opening in de romp om zich te koelen. Maar Ommelander spuwde niks.
Pascal is een mecanicien extra-ordinaire, maar ervaring met scheepmotors heeft hij niet. En nu het probleem net bij de zeer typische waterkoeling lag, vond hij zichzelf niet de juiste persoon om het probleem op te lossen. De motor zou immers een veel te belangrijke rol gaan spelen in de overtocht. Op dit onderdeel mocht zeker niet geklost worden.

Het probleem had zich reeds gesteld tijdens de wintermaanden, maar we dachten (hoopten) dat de inlaat geblokkeerd was door ijs. Helaas, het eerste, zwakke lentezonnetje stond aan de hemel, en de waterpomp deed zijn ding nog altijd niet. Hoog tijd om de specialisten erbij te halen.

.....

Er was het een en 't ander veranderd in mijn strategie om Ommelander naar Antwerpen te krijgen. Anvankelijk leek het een goed idee om via de weg te gaan, maar financieel en organisatorisch had dat een aantal nadelen. Vervoer op eigen kiel (m.a.w.: varen) is goedkoper, en vooral eenvoudiger. Toen ik iemand mijn twijfels vertelde om haar via de zee te laten varen, kreeg ik een handige tip: De Staande Mastroute.
Deze route maakt het mogelijk om voor vaartuigen met een staande mast van het noorden van Nederland naar de zuidelijke Schelde-delta te varen via de binnenwateren. In de zomer is het zelfs mogelijk om binnen de 24 uur van noord naar zuid (of omgekeerd) te varen, maar omdat de ligplaats van Ommelander ten laatste op 1 april vrij moest zijn, kon daar niet op gewacht worden. Een meerdaagse tocht door een delivery-schipper zou de oplossing zijn.

De vorige eigenaar had zijn bedenkingen. Hij vond de motor van Ommelander te licht voor zo'n tocht. Hoe dan ook, die motor moest hersteld worden. Een ingehuurde scheepsmecanicien klaarde in 3 dagen de klus. Er scheelde wel wat meer aan dan enkel een defecte waterpomp, en de rekening was dan ook navenant. Een boot is nu eenmaal een gat in het water waar je geld in gooit. Enfin, Ommelander was eindelijk klaar om naar Antwerpen te vertrekken.

(wordt vervolgd)

Eerste probleempjes

Ik heb het interieur van de boot uitgemest: de meeste rommel die de vorige eigenaar heeft achtergelaten, is verwijderd. Maar nu ik met de opruiming het interieur in veel hoekjes en kantjes bekeken heb, beginnen de eerste probleempjes zich kenbaar te maken: gebroken spanten, plekken op het dek (rond de bevestigingen van de zeereling) die rot zijn. Midscheeps heeft men op een bepaald moment extra spanten gezet tussen de oude. Dit kan weinig anders betekenen dat de structuur van het schip op die plaats begon te verzwakken.

Money, money, money!

De hebberige vingertjes van de Belgische schurkenstaat hebben mij dan toch gevonden!

"Ingevolge de ingebruikstelling van de boot of het vliegtuig zoals hierboven geïdentificeerd, is de belasting op de inverkeerstelling verschuldigd, overkomstig Titel blablabla yadayadayada..."

70 jaar na de tewaterlating van Ommelander moet er nu dus belasting betaald worden op de "ingebruik- en inverkeerstelling". Best wel een hilarische gedachte.
De kosten op zich vallen wel mee. Door haar ouderdom valt Ommelander in de laagste schaal van 61,50 Euro.